Blog
-
William
Vanavond heb ik een avonddienst op de hartbewaking. Ik kijk naar de schermen voor mij. Rustig kabbelen de groene hartritmes over het zwarte schermen. Het is niet druk en ik heb alle tijd voor mijn patiënten.
Mijn patiënt is voor een hartkatheterisatie in een ander ziekenhuis. Hé zullen we vast een bakkie doen? vraag ik aan mijn collega. Als mijn patiënt straks terugkomt, weet ik niet of ik er nog tijd voor heb. "Prima hoor, ik heb het ook rustig. Doe mij maar een heerlijke zwarte bak." -
CCU- verpleegkundige Carla
Ze komen met de metro uit de binnenstad. Een moeder met haar dochtertje van een jaar of vijf. Het meisje heeft prachtig lang blond haar en in haar blauwe prinsessenjurk lijkt ze wel weggelopen uit de Disney film ’Frozen’.
De stad is compleet gedompeld in kerstsfeer, overal lichtjes, en dennengroen. Prachtig vindt ze het! -
Lida
Pastorale van Ds. Lida Tamminga, geestelijk verzorger en predikant.
-
William
Het is 15:35 uur als ik rustig mijn patiëntenkamers uitloop. Mijn dienst zit er bijna op en ik heb vanavond een vrije avond in het vooruitzicht. Ik heb vandaag een rustige dag gehad, wat betekent dat ik veel aandacht kon hebben voor mijn patiënten.
-
William
Met een bak koffie in de hand loop ik om 7 uur de teampost binnen. "Goodmorning, hoe was de nacht?" groet ik mijn collega’s van de nachtdienst. "Ja prima nachtje, was goed te doen." "Oké, nou draag maar over dan kan je lekker naar je bed." De overdracht is kort en bondig. Iedereen heeft goed geslapen, alleen 1 patiënt waarvoor vandaag het ontslag gepland is, heeft niet goed geslapen. De patiënt klaagt over het ‘totaal’ niet fit zijn, de controles zijn niet afwijkend.
-
Jan Piet
Pastorale van Ds. Dr. Jan Piet Vlasblom, geestelijk verzorger en predikant.
-
CCU- verpleegkundige Carla
Om vijf voor half acht begin ik in het trappenhuis met mijn klim naar de zesde etage. Licht hijgend bereik ik om half acht de afdeling hartbewaking en heb ik mijn stukje ‘cardiofitness’ erop zitten. Mijn eigen hartslag komt zeer waarschijnlijk een eindje boven de honderd uit en ik blaas bovenaan de trap even uit, voordat ik de klapdeuren van de afdeling openduw.
-
De Werkzussen
Het is zaterdag en een prachtige dag. Met die fijne temperaturen, waan ik me bijna in Franse en Italiaanse sferen. Omdat ik moet werken, verruil ik mijn luchtige zomerjurkje voor het dikke, witte uniform. Gelukkig is het in het MKC altijd lekker koel!
-
CCU- verpleegkundige Carla
Vriendelijke bruine ogen onder borstelige wenkbrauwen en een gulle lach, zijn de eerste dingen die opvallen aan deze man in zijn veel te grote donkerblauwe ziekenhuiskiel. Zijn eigen jas letterlijk en figuurlijk uitgedaan na een periode van kunstmatige slaap. Weken op een intensive care gaan je niet in de kouwe kleren zitten. Als ik hem ontmoet is hij aan het schrijven. Het handschrift, bibberend nog van zwakte en ingeleverde kracht.
-
CCU- verpleegkundige Carla
Het voorjaar barst uit de grond. De felle bonte kleuren van tulpen en narcissen steken overal uit het sappige groen. Ontluikend nieuw leven, ook in de polder waar de eerste dartele lammetjes hun bokkesprongen maken. Ik rijd voor een avonddienst naar het werk. Soms treft het contrast je als een mokerslag; ziekte, aftakeling, afbraak van kracht en vitaliteit.