De verdrietige en blije momenten met elkaar delen

Nora: “Het zijn hele bijzondere ochtenden, omdat de dames in een kwetsbare fase van hun leven zitten. Mijn taak is om de dames te ontvangen, kennis te laten maken met elkaar en uitleg te geven over het verloop van de workshop. Tijdens de workshop verzorg ik de koffie & thee en verricht ik kleine hand- en spandiensten. Het zijn ontroerende en hartverwarmende ochtenden die de dames met elkaar beleven. Je lijf doet niet meer wat je ervan verwachtte, je haar valt uit, maar er zijn ook allerlei andere dingen die bij deze ziekte komen kijken. De herkenning bij elkaar doet de patiënten goed. 

Op één van die bijeenkomsten heb ik Nelleke ontmoet; een spontane open vrouw die al snel de sfeer tijdens de workshop wist om te zetten van afwachten naar genieten. Zij zette ook de toon die ochtend. Na de workshop neem ik altijd afscheid van de dames met de woorden ‘mogelijk zien wij elkaar nog eens, want op de donderdag ben ik gastvrouw in de centrale hal’. En zo gebeurde het dat ik Nelleke op een donderdag weer tegenkwam. 

Ik neem een afwachtende houding aan, want het privéleven van de patiënt wil ik als vrijwilliger respecteren. Maar ik had niet op Nelleke gerekend. Zij kwam naar mij toe en al snel was het gevoel naar elkaar; dit zit goed. Op de bank van de centrale hal gingen we even zitten en praten over het verloop van haar ziekte en natuurlijk over de genietmomenten van de workshop.

In de loop van de tijd bleven die hartverwarmende momenten aanhouden en altijd op die bank in de hal. We spraken nooit af, maar lieten het moment van het leven naar ons toe rollen. 

Langzaam ontstaat het gevoel van soulmates worden en het kijken in elkaars leven neemt diepere vormen aan. Hoe bijzonder kan het zijn. De verdrietige en blije momenten van het leven met elkaar kunnen delen zoals vrouwen dat kunnen doen neemt een liefdevolle vorm aan. En het leuke is dat wij naar aanleiding van dit vriendschapsverhaal hebben uitgesproken dat wij onze vriendschap gaan uitbreiden buiten Ikazia. De eerste stapjes zijn daarvoor gezet!”

Nelleke: “Ik had mij aangemeld voor de workshop Look Good Feel Better in het voormalige zusterhuis. Een prachtig initiatief. Nora was één van de vrijwilligers bij de workshop. Na een kopje koffie, het optutten en weer een kopje koffie, kwam Nora naast mij zitten en we raakten aan de praat. Ik had in één jaar tijd, 2 nieuwe heupen en darmkanker; dan heb je ook wat te vertellen. 

Het klikte direct, ik ging met een heel goed gevoel naar huis. Ik moest 18x naar het Ikazia Ziekenhuis voor de chemo, altijd op donderdagmorgen. En ja hoor; Nora werkt altijd op donderdag. Dus je begrijpt dat wij altijd een praatje maakten. Er was altijd belangstelling, zeker vanuit Nora. Maar altijd over ‘ziek zijn’ praten gaat vervelen, dus kwamen de kinderen en het vrijwilligerswerk ook aan bod. 

Na deze heftige periode kreeg mijn man een zeer gecompliceerde hernia. Wanneer mijn man voor het spreekuur ging, vaak op donderdag, maakte ook hij altijd een praatje met Nora. Zij vroeg mij ons adres en met Nieuwjaar stuurde ze ons een prachtige wens. 

Nu is het rustig met onze gezondheid en komen wij niet zo vaak meer in Ikazia. Een paar weken geleden fietste ik langs, op weg naar het centrum. Ik was vroeg en het was donderdag. Ik heb toen gekeken of Nora er was. En ja hoor, die was er. Het was alsof het gesprek nooit gestopt was. Prachtig. 

Zelf werk ik als vrijwilliger in de Pauluskerk. Ik heb Nora uitgenodigd voor een rondleiding om toelichting te geven op mijn vrijwilligerswerk. Ze komt binnenkort. Daarna gaan we lunchen en bijpraten. Deze vriendschap koesteren wij.”