“Ik was één van de eerste coronapatiënten in Ikazia”

Jan van Hamburg (79) was begin maart één van de eerste coronapatiënten in Ikazia. “Het zijn de normale dingen die ik heb gemist: een kopje koffie drinken met mijn vrouw en samen zijn met mijn familie.”

“Eenmaal in het ziekenhuis bleek ik corona te hebben. De arts vertelde mij dat ik heel ziek was en vroeg of ik, mocht het misgaan, nog gereanimeerd wilde worden. Ik realiseerde mij toen pas hoe ernstig de situatie was. 

Ik voelde mij op dat moment nog best goed. Na twee dagen belandde ik toch op de Intensive Care, waar ik beademd werd. Ik heb daar geen herinneringen aan, maar ik hallucineerde wel. Ik zag tientallen honden en katten door het ziekenhuis lopen en droomde over kennissen en overburen.”

“Na acht dagen op de Intensive Care kwam ik op de gewone corona-afdeling terecht. De artsen en verpleegkundigen hebben echt geweldig werk verzet. Ze verdienen allemaal een goudstaaf, wat mij betreft. 

Ik voelde mij steeds beter en mocht verder aansterken in een Aafje Zorghotel. Dat was natuurlijk hartstikke mooi maar ik begon mij wel steeds meer te vervelen. Ik wilde dolgraag naar huis. ’s Nachts liep ik achter mijn rollator over de gang. Ik deed er alles aan om mijn conditie te verbeteren. Als ik een trap op en af kon lopen, mocht ik naar huis. Ik dacht: “Al moet ik kruipend die trap op, dit gaat me lukken”. En het lukte. 

Thuis ben ik ook actief. Ik schoffel in de tuin, maai het gras en probeer steeds wat verder te wandelen. Als ik moe word, kan ik altijd even op mijn rollator zitten. Ik denk dat het goed is om in beweging te blijven en grenzen op te zoeken.”

“Al met al ben ik ruim een maand van huis geweest en ik heb mij zeker weleens eenzaam gevoeld. De normale dingen miste ik het allermeest: een kopje koffie drinken met mijn vrouw, samen zijn met mijn familie en dat je zo de tuin in kunt lopen. Ik ben blij dat ik dat nu weer kan doen.”