Wim Groeneveld: “Mijn gedachten leken levensecht”
Wim Groeneveld (74) uit Werkendam lag tijdens de eerste corona-golf wekenlang in verschillende ziekenhuizen. “Ik werd in slaap gebracht in Nijmegen, lag weken op een IC in Amsterdam en werd wakker in Rotterdam.”
Ontsteking in schouder
Het verhaal van Wim Groeneveld begon niet met corona maar met een ontsteking in zijn schouder.
“Toen ik voor mijn schouder in het ziekenhuis was in Nijmegen, hoorde de arts mij kuchen. Hij vertrouwde het niet en ik werd getest op corona. Ik bleek positief. Zo kwam ik dus niet vanwege mijn schouder in het ziekenhuis terecht maar vanwege corona.”
Hallucinaties
“Tijdens mijn verblijf op de Intensive Care in Amsterdam, waar ik naartoe werd gebracht, heb ik hevig gehallucineerd. Al mijn gedachten waren levensecht en dat was beangstigend. Ik had ook waanbeelden waarbij mijn vrouw was overleden en dat ik werd vastgehouden in een kas en bang was dat er brand uitbrak. Allemaal nare situaties die heel realistisch leken.
Toen ik eenmaal wakker werd, kon ik niet praten, was ik doof en erg in de war. Ik dacht dat ik dood zou gaan en had dat eigenlijk al geaccepteerd maar volgens de psychiater zou ik opknappen als ik bezoek mocht ontvangen. In Amsterdam was dat niet mogelijk, maar in Ikazia wel. Zo kwam ik in Rotterdam terecht.”
Trouwdag
“Na zeven weken zagen mijn vrouw en ik elkaar eindelijk weer, hier in Ikazia. Ik kon nog steeds niet praten en horen, dus we schreven briefjes. De dag erop waren we 52 jaar getrouwd en hadden de verpleegkundigen mijn bed versierd met vlaggetjes. Dat was echt een verrassing.
Helaas ging het daarna minder: ik kreeg een klaplong en had weer last van waanbeelden. Wat ik heel fijn vond, was dat de verpleegkundige dan tegen mij zei: “Ik denk dat u weer in de war bent.”
Als waanbeelden zo levensecht lijken, is het heel prettig als iemand duidelijkheid schept. Zelf kon ik dat niet.”
Verwerkt
Een tijdje geleden ging ik terug naar Ikazia, waar ik een VR-bril op kreeg. Door die bril ben je als het ware weer even terug op de IC. Ik vond het spannend om hem op te zetten, maar het bleek heel interessant. Het geeft een goed beeld van wat er allemaal is gebeurd en hoe het er op een IC aan toegaat. Mijn verblijf op de IC heb ik verwerkt. Ik slaap goed en misschien helpt het voor mijn verwerking ook wel dat corona nog zo vaak in de media is.
Ik richt mij nu op mijn lichamelijke herstel. Ik ben 11 kg afgevallen en was al niet dik, dus ik doe mijn best om spiermassa op te bouwen. Zo wandel en fiets ik elke dag. Het is een lang proces maar als je kijkt hoe ik was en hoe het nu met mij gaat, dan gaat het hartstikke goed.
En een geluk bij een ongeluk: die ontsteking in mijn schouders is vanzelf overgegaan. Blijkbaar is die bacterie tegelijk met corona uit mijn lichaam vertrokken.”