Aandrangsincontinentie

Aandrangincontinentie wordt ook wel een overactieve blaas genoemd. Het is, naast stressincontinentie, één van de meest voorkomende oorzaken van urine-incontinentie. De verschijnselen variëren van sterke aandrang, vaak naar het toilet moeten - ook ’s nachts - tot plotseling ongewenst urineverlies. 

We stellen de diagnose stressincontinentie naar aanleiding van uw klachten en het lichamelijk onderzoek.

Soms is extra onderzoek nodig. Er wordt gekeken hoe uw blaas en de urinebuis werken. Dit onderzoek heet het urodynamisch onderzoek. Ook kan de blaas worden bekeken met een speciaal instrument, de cystoscoop.

U wordt verzocht een dagboek bij te houden. Hierin kunt u bijhouden wanneer u plast en op welk moment u urine verliest.

Met medicijnen kan de blaas weer 'rustig' worden. Deze medicijnen beïnvloeden de prikkels die naar de blaasspier worden gestuurd. Daardoor worden de samentrekkingen van de blaasspier beter geregeld. De sterke aandrang om te plassen vermindert. U hoeft minder vaak naar de wc en het aantal malen dat u ongewenst urine verliest, neemt ook af. 

Ook kan blaastraining en training van de bekkenbodemspieren helpen om de plas beter op te houden.