Blog

De horlogemaker

Kostbare minuten verstrijken voordat hij, voor het eerst in zijn leven, 112 belt. Hij is iemand van de generatie die niemand lastig wil vallen. ‘Niet zeuren maar poetsen’, zeg maar.

Gediplomeerd en als verpleegkundige aan de slag op het Oncologisch Centrum

Ruim een jaar geleden stelde ik mezelf voor als leerling verpleegkundige. Nu ben ik afgestudeerd en kan ik met enige trots zeggen dat ik officieel verpleegkundige ben. Een weg die wat hobbels kreeg doordat COVID-19 om de hoek kwam kijken. Niet meer fysiek op school studeren en coronazorg leveren in het Ikazia Ziekenhuis. Met hulp van alle collega’s en mijn hart voor de zorg, heb ik mijn studie met veel plezier mogen afronden en werk ik nu als verpleegkundige op het Oncologisch Centrum.

Globetrotter

“Elektrisch? Welnee, een gewone fiets hoor! Wel met dikke banden en dikke spaken want ik moet natuurlijk mijn hele hebben en houden mee kunnen nemen. Ik fiets al jaren door Europa. In mijn goeie tijd stond ik in drie á vier dagen in Oostenrijk.”

Zorg voor je ziel

Het is alweer een paar jaar geleden dat ik haar ontmoette. Zij, alleenstaand moeder van vier kinderen. Ik, buurtpastor in een wijk op loopafstand van Ikazia.

Ze was in nood. In een crisis. Haar lichaam weigerde dienst. Ze was helemaal op. De zorg voor haar kleine kinderen moest ze noodgedwongen uit handen geven. Een opname in Ikazia volgde.

Tender, Love en Care

Tijdens mijn nachtdienst geef ik Jasper (fictieve naam) een fles. De kamer is donker op een functioneel lichtje na.

Jasper is een baby van drie weken oud. Hij lijkt te genieten van de rustige handelingen waarmee ik hem verschoon en natuurlijk van zijn fles. Daarna ligt hij tevreden tegen mijn schouder voor een boertje. Dit zijn heerlijke momenten tijdens mijn dienst.

"Mijn eerste dag als leerling verpleegkundige herinner ik me als de dag van gisteren'

Al vanaf een hele jonge leeftijd wist ik dat ik wilde gaan werken in een ziekenhuis. Door de jaren heen kreeg dit meer vorm en zo besloot ik uiteindelijk verpleegkunde te gaan studeren. Ik kon niet wachten om aan het werk te gaan, zorg te dragen voor patiënten en een verschil te kunnen gaan maken.

Zorgen met je hart

De zorg kan toe met veel minder ziekenhuizen, kopt het artikel in mijn krant. Met stijgende ergernis lees ik het relaas van een afdelingshoofd van een Neurochirurgische afdeling ergens in het noorden van het land. Ik zou bijna wedden dat het een econoom is in plaats van een arts.

Wereld Prematuren dag

Als je zwanger bent, bereid je je in fases voor op de naderende bevalling. Zo groei en ontwikkel je samen met je kindje mee als toekomstige ouder.

Hoe anders verloopt het als je kindje te vroeg geboren wordt, waardoor de stappen ter voorbereiding op de geboorte je ontnomen wordt. Je komt ineens in een hele andere situatie terecht waarbij angst, spanning en schuldgevoelens op kunnen treden.

Zo'n mooie baan wil toch iedereen?

“Wow!
Dit is het eerste woord wat in mij op komt als ik terug denk aan de avonddienst die ik net achter de rug heb."

Even voorstellen

Ik ben Chanell (20 jaar), vierdejaars student verpleegkunde aan de Hogeschool Rotterdam. Sinds een jaar ben ik werkzaam als leerling verpleegkundige in het Ikazia Ziekenhuis. Langzaam aan noem ik mezelf dan ook een echte Ikaziaan.

Naast werken als verpleegkundige, vind ik het ook erg leuk om te schrijven. In mijn blogs ga ik jullie meer vertellen over de verpleegkunde opleiding en over het werken in Ikazia. Lees je mee?